Mam, wat als jij die ziekte niet als een vijand beschouwt.

‘Mam, wat als jij de ziekte niet als een vijand beschouwt, maar als een vriend die jou een mooie les komt leren.’
Mijn moeder sputterde niet tegen. Omdat tot nu toe geen enkele behandeling of medicijn werkelijk had geholpen, stond ze open voor deze alternatieve kijk op de zaken. ‘Wat moet ik dan doen?’ vroeg ze.
‘Meer van jezelf houden. Nooit meer inhouden wat zich in jouw hart afspeelt. Nooit meer jezelf van binnen opvreten ten gunste van andere mensen. Jezelf laten zien in al jouw kwetsbaarheid en dan zijn wonderen mogelijk.’

Ze keek mij een moment indringend aan en zei toen heel verrassend, ‘Doe de tussendeur maar open.’
De volgende dag zag ik “PA” in het beeldscherm van mijn telefoon staan.
‘He ouwe.’
‘Nee, ik ben het, je moeder.’
‘Nou ja, jij bent toch ook een ouwe.’
‘Leuk hoor, raad eens waar we zijn.’
Ik hoorde geroezemoes op de achtergrond en “Knus” flapte eruit, mijn ouders favoriete lunchroom.
‘Hoe weet jij dat nou?’ vroeg ze. ‘Heeft je vader je al gebeld?’
Nog voordat ik wat kon zeggen, schreeuwde pa op de achtergrond.
‘En raad eens wat wij zojuist hebben gedaan?’
‘Oh ja,’ giechelde mijn moeder, ‘we zijn zojuist naar de Albert Heijn geweest. We hebben boodschappen gedaan en ik dacht dat iedereen naar mij keek, maar ik heb het toch gedaan.’

Door haar woorden raakte ik behoorlijk geëmotioneerd. Ik was zo trots op haar en ik heb dat duidelijk verteld. Het is echt niet makkelijk om na zoveel jaar, je ‘manier van zijn’ zomaar om te gooien, maar vanaf die dag heeft ze dat gedaan.
Vijf weken later zaten mijn vader, mijn moeder en ik, gespannen te wachten bij de arts in de wachtkamer van het ziekenhuis. Ik vond dat een ‘onwerkelijk’ moment.
Toen mijn moeder in het ziekenhuis lag, kwamen de artsen aan haar bed. Nu zaten wij, met misschien wel vijftig andere mensen te wachten op een uitslag van ‘leven of dood’. Hoeveel van de mensen naast ons zaten ook op zo’n levensbepalende uitslag te wachten?
De arts kwam ons halen en hij begon zijn gesprek als volgt; ‘Mevrouw, wat ziet u er goed uit zeg.’
Op dat moment dacht ik; ‘Zeg het nou maar, eruit met het ‘oordeel’.’
‘U ziet er zo goed uit omdat u van binnen net zo mooi bent als van buiten. U bent helemaal schoon.’

Voor mij is de les van het verhaal: natuurlijk draagt ‘gezond’ leven positief bij, maar wat speelt zich af in jouw spirit? In dat deel van jou, dat we niet kunnen zien: in je gedachten en overtuigingen.
Hoe bepalen die overtuigingen jouw handelen?
Welke energieën onderdruk je? Energieën, zoals verlangens, verdriet, boosheid, enthousiasme, die door je heen willen stromen.
Dat is de les die een aandoening ons komt leren. Hou van jezelf! ‘Heel’ de binnenkant en de buitenkant zal een overeenkomstig spiegelbeeld tonen.