Regelmatig worden we in het leven geconfronteerd met het maken van keuzes.
Welke richting gaan we op? Wel verhuizen of niet? En zo ja, waar gaan we dan heen?
We hoeven de keuze echter nooit alleen te maken.
Zelf let ik vaak op symbolen om mij heen. Alleen is het soms wel een ingewikkelde puzzel en zijn de boodschappen op meerdere manieren te interpreteren.
Zo ook bij de aankoop van onze boerderij in Frankrijk.
De naam van ons domaine is Les Goulets. Wat letterlijk vertaald ‘het knelpunt’ betekent.
Dat is natuurlijk wel een dingetje om even bij stil te staan. Is het slim om dit terrein te kopen? Doen we er goed aan of komen we in de knel? (of beiden want het kan ook een les zijn). Mijn gevoel zegt mij nog steeds dat het een goed idee is.
De naam past immers goed bij mijn beroep, mensen begeleiden door een knelpunt in hun leven.
Ieder van ons heeft van die momenten dat alles lijkt te knellen en het even niet zo lekker gaat maar daarna wordt de weg weer breder en gaat het weer makkelijker.
Voor zover vrede met de naam, meer dan vrede zelfs, ik ben er helemaal gelukkig mee.
Vorig jaar eind februari zijn mijn vriend en ik voor het eerst hier komen kijken. Toen we aankwamen was het ontzettend mistig, nat en druilerig.
De rondleiding die wij kregen liet ons zien dat er meer moest gebeuren dan ons verteld was en we gingen ’s avonds een beetje mat naar bed. Geen idee wat we moesten doen.
De volgende dag was het tegenovergestelde. Al vroeg stond de zon hoog aan de hemel en nog voor mijn vriend het bed uit was stond ik al achter op het veld.
Wat een geweldig uitzicht met die kleine bergen op de achtergrond, de heuvels om me heen, een wegschietende vos en zoveel mooie natuurgeluiden.
Mijn vriend kwam me tegemoet en samen hebben we, gewapend met pen en papier, de gebouwen nog eens nagelopen. Overal opschrijvend wat er nog moest gebeuren.
Gaandeweg werden we alle twee weer super enthousiast en kregen zin in dit nieuwe project.
Maar dan ’s middags loopt er een jonge ree over het terrein.
We kunnen haar zeer dichtbij naderen zonder dat ze een reactie geeft.
Op het moment dat mijn vriend haar wil aanraken schiet ze weg maar loopt overal tegen aan.
De conclusie: De ree is doof en blind. Ze hoorde ons niet aankomen en ziet niet wat er op haar pad ligt.
We hoopten dat haar moeder in de buurt was, dit ree kon immers niet alleen zijn want dan had ze het nooit zo ver gebracht.
Na overleg met de eigenaar hebben we besloten haar te laten waar ze was in de hoop dat haar moeder elk moment terug kon komen.
Maar helaas, de dag erna vonden we haar dood in het veld, het leek of ze rustig lag te slapen.
Haar lichaam was zelfs nog warm maar ze ademde niet meer.
Hoe duidelijk wil je een symbool hebben?
Dit is toch voor iedereen te begrijpen? Gelijk kopen die boerderij….
Nee, heel eerlijk, het heeft me echt ontzettend aan het denken gezet want uiteraard is de eerste reactie
‘je moet wel doof en blind zijn wil je deze boerderij kopen’.
Toch hebben wij datzelfde weekend ons bod uitgebracht en de boerderij gekocht.
Niet omdat ik het symbool links heb laten liggen en er geen aandacht aan wilde besteden maar juist het tegenovergestelde.
Ik heb me afgezonderd en in stilte gevraagd aan het universum of dit idd was wat ze me wilden vertellen.
Ik kreeg daarop twee reacties.
De eerste was; ‘heb een blind vertrouwen in het universum’ de tweede was ‘het is hoogtijd om te stoppen met doof en blind zijn.’
‘We moeten stoppen met doof en blind zijn’ voor mij was dit het juiste antwoord.
De huidige energie vraagt ons ook niet meer en minder dan dat.
Waar zijn we al die tijd met zijn allen mee bezig geweest? Wat hebben we willen bereiken en wat komen we hier eigenlijk doen?
Het is hoog tijd om te stoppen met doof en blind zijn en op zoek gaan naar de antwoorden die er echt toe doen.
