En waarom raakt het dan toch als een ander iets heeft aan te merken?
Voor eenieder betekent dit Zijn natuurlijk iets geheel anders. We bevinden ons allemaal op een ander punt. Voor mij betekent 'Zijn' het loslaten van zekerheden. Dromen achternagaan, springen als het universum daarom vraagt.
Je hart volgen en door barrières durven breken. GROEIEN.
Dit betekent niet een leven zonder angst en onzekerheden maar juist het zien van deze angst en onzekerheid.
Ze in de ogen kijken, voelen en dan toch doorgaan omdat mijn hart hier om vraagt.
Ongeacht de slapeloze nachten, zweethanden en buikpijn. Af en toe eens grommen en mopperen.
Een keer vallen en weer opstaan. Om de wijze woorden van onze helpende hand Hans Morren aan te halen:
'Ik heb 1 afspraak met mezelf gemaakt in dit leven en dat is dat ik minstens een keer vaker opsta dan ik val.'
Nu wil ik niet opscheppen maar ik vind mezelf best goed in dit Zijn . Zeg ik trots op mezelf vanaf ons mooie Domaine Les Goulets in Frankrijk. We zetten het toch maar even mooi neer
Dat ik dan toch geraakt ben als een ander iets heeft aan te merken? Mooie thema's en gevoelens
* het is nooit goed genoeg
* ik mag niet zijn
* een ander is daar veel beter in
* zie je nu wel ze zien mij niet
Met als uitwerking van mijn kant:
'ik kan net zo goed mijn mond houden want ze zien toch alleen wat ze willen zien.'
Mijn groeipijnen die me gelukkig allang niet meer tegenhouden om te Zijn maar me wel af en toe doen stilvallen. Dit mag ik heerlijk doorvoelen zodat ik weer een beetje wijzer kan worden.
De ander reageert immers ook alleen maar vanuit zijn eigen Zijn.
Met zijn eigen grenzen, groeipijnen en vastgeplakte normen en waarden.
Kom je ook eens gezellig bij en met ons Zijn?
